Loop je alleen dan loop je sneller… Loop je samen dan kom je verder..!
Als je niet weet waar je heen gaat eindig je waarschijnlijk ergens anders..! We spelen een spel, ik zeg niet dat we een spel spelen, want...dan mag ik niet meer meespelen..! Zonder jij geen ik.., zonder ik geen jij...! De manager kan gebruik maken van de meest mooie managementmethoden, uiteindelijk komt hij toch weer bij de bron: hoe is mijn relatie met mijn medewerkers..? Het gaat over de binnenkant van luisteren, spreken, en helpen, Communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten. De kracht van je interventie hangt af van je innerlijke staat (Bouke de Boer) Waar je gedachten zich bevinden daar gaat je energie naar toe. (Bouke de Boer)
Zo kan ik nog wel even verder gaan met het noteren van zinnen die er toe doen. Maar zijn het nu holle frasen of betekenis en richting gevende uitspraken waar we inspiratie uithalen of iets uit kunnen leren?
Dat bepaal jij! Dagelijks komen bovenstaande zinnen aan ons voorbij, in mailtjes, linkedin, managementliteratuur, facebook, we lezen ze en gaan weer verder waar we mee bezig waren. We vertellen ze tegen elkaar, hmmen erover, lachen ermee of zeggen dat er veel waarheid in schuilt, en...we gaan weer verder. Door, door, door, door....Op weg waar naar toe? In mijn werk kom ik leuke, inspirerende, bevlogen mensen tegen, ja.. Dat zijn jullie, diegene tot wie deze nieuwsbrief is gericht. Ik ben er trots op en heel blij mee dat ik jullie tegen mag en kan komen, waarom? Omdat ik er veel van leer.
Wie kom ik dan tegen? Bevlogen, gemotiveerde, risico nemende, betrokken, serieuze, wilskrachtige mensen die vanuit bovenstaande krachtenvelden hun bijdrage willen leveren aan de organisatie waar ze deel van uitmaken. Dat doen jullie ook, hard werken, serieus werken, gericht op het behalen van resultaat, wat dat resultaat dan ook is. Het is frustrerend als het resultaat dan (teveel) achter blijft bij hetgeen je nastreeft. Het levert zorg, emotie, nog harder werken op. Wat zorgt er nou voor dat dit gebeurt? Dat dit herkenbaar is?
Dat heeft naar mijn beeld en overtuiging onder anderen een directe relatie met het onvoldoende aansluiten van jezelf in houding en gedrag bij bovenstaande zinnen. Dat zijn niet zomaar zinnen, daar zit een wereld achter. De mensen die ik tegenkom, zitten generaliserend gesproken "vast" op en in de inhoud van hun werk, praten vaker tegen elkaar als met elkaar, denken en handelen in oplossingen en zijn verrast, verbaasd als de gevonden oplossingen niet (volledig)werken zoals "ze" hadden bedacht.
Vaker dan "we" willen slaan we het, ons "zesde zintuig" over, we laten het lekker "pratten" , slaan het in de wind. Procesmatig voelen we veel, ervaren we onrust, onveiligheid, obstakels, in onszelf, in anderen. We laten het onbesproken, hebben daar onze redenen voor die wellicht (zeer) legitiem zijn. Lees; redenen als belangen. Het zijn de processen onder de inhoud die bepalen op welke manier de inhoud zich in de praktijk laat herkennen. Een sprekend voorbeeld:
Een gedetacheerde teamleider verantwoordelijk voor het organiseren en beheersen van technische projecten, heeft een onderliggende "angst", onzekerheid over het op langere termijn voort bestaan van zijn detachering. De angst, onzekerheid "verlamt" hem met als uitkomst dat de organisatie van zijn projecten een chaos is. Hij mist cruciale informatie, krijgt zijn projectmedewerkers niet op één lijn en heeft als oplossing dat hij "het ene gat dicht met het andere". De organisatie heeft een aanpassing in haar structuur en gaat projectleiders benoemen tot hoofduitvoerder. De verantwoordelijke mensen bespreken hun projectleiders en van bovenstaande wordt gezegd, "geen hoofduitvoerder maken, die kan zijn eigen werk niet eens organiseren". De "angst" van betreffende projectleider wordt waarheid.
De professionele weg die er ligt en niet genomen is: bespreek met betreffende projectleider zijn gedrag, benoem het effect ervan en vraag waar het volgens hem allemaal vandaan komt. Zodoende ontstaan er "kapstokken" waarmee verder gegaan kan worden. Het is niet noodzakelijk om de oplosser, hulp gever van en voor zijn "problemen " te worden. Maar maak het proces en de inhoud transparant. Dan ontstaat er een veilige en concrete omgeving waar ook deze projectleider in kan groeien. Wellicht krijgen we dan dezelfde uitkomst, maar even zoveel kans dat er ruimte voor de betreffende projectleider komt waarin hij "zichzelf" kan loslaten en zijn functioneren op een hoger plan kan brengen.
Nu gaat de inhoud mank vanwege de processen die eronder liggen en gaan we beoordelend en veroordelend met de situatie om en dat geeft veel onrust in de werkprocessen en de gehele organisatie omdat iedereen "voelt" hoe er met onderliggende processen wordt omgegaan alleen lijkt niemand de verantwoordelijkheid te willen / durven nemen om het open te leggen. Gemiste kan.
"Competition has been shown to be useful up to a certain point and no further, but cooperation, which is the thing we must strive for today, begins where competition leaves off."
Franklin D. Roosevelt
Groet team Circulair
Circulair wenst je een fijne vakantie!